रासेयो शिबीरात चाफेश्वर गांगवेंच्या सुत्रसंचलनात रंगले कविसम्मेलन

          स्थानिक मातोश्री शांताबाई गोटे कला, वाणिज्य व विज्ञान महाविद्यालयाच्या रासेयो पथकाचे विशेष शिबीर दत्तक ग्राम केकतउमरा येथे आयोजीत करण्यात आले. या शिबीरामध्ये दि. 13 मार्च 2022 रोजी कविसम्मेलनाचे आयोजन करण्यात आले होते. या कविसम्मेलनासाठी कवी डॉ. विजय काळे, सूत्रसंचालक कवी चाफेश्वर गांगवे,कवयित्री  प्रा. सूनिता अवचार यांना आमंत्रित करण्यात आले होते. सदर कार्यक्रमाच्या अध्यक्षस्थानी प्रा.बी.डी.पट्टेबहादूर हे होते. कार्यक्रमाचे सूत्रसंचालन प्रारंभी रासेयोच्या विद्यार्थ्यांनी   अर्पिता अंभोरे  हीने केले.त्यानंतर सूत्रसंचालनाची धुरा चाफेश्वर गांगवे यांनी सांभाळली. या कविसंमेलनात उपस्थित कवीनी एकापेक्षा एक सुरस रचना सादर करून  रसिक श्रोत्यांना मंत्रमुग्ध केले. आपल्या विनोदी शैलीतून व निवेदनातून चाफेश्वर गांगवेंनी कवीसम्मेलनास बहार आणली. डॉ. विजय काळे यांनी समाजातील गंभीर प्रश्नावर आपल्या कवितेतून तितकेच गंभीर भाष्य केले. स्त्री भृण हत्येसारख्या समाजातील गंभीर समस्येवर त्यांनी आपल्या कवितेतून विचार मांडले.

         

 मुलगी काय असते हे कोणालाही मुलीचा बाप झाल्याशिवाय कळणे शक्य नाही. हे सांगतांना कवी डॉ. काळे म्हणतात,

‘‘ थकून भागून आल्यावर ती म्हणते जेव्हा बाबा

फिकी पडते काशी तेव्हा अन फिकीच पडते काबा”

                   खरे तर कोणत्याही मुलीचा आपल्या बापावर कोणत्याही मुलापेक्षा कमी जीव नसतो. नव्हे बापलेकीच ते नातंच वेगळे असते. मुलगी बापाचा जीव असतो तर बापासाठी त्याच वेळेस  ती धाकही असते. आपण तिच्या नजरेत पडू नये याची काळजी बाप घेत असतो हे सांगतांना काळे म्हणतात,

         

                    ‘’बिडी ओढणाऱ्या बापासाठी भेव असते पोरगी

घरामधल्या देव्हाऱ्यातली देव असते पोरगी’’

          अशी  ही जीवापाड जपलेली मुलगी कधी ना कधी सासरी जाणार असतेच. तेव्हा त्या बापाचं काळीज किती फाटत असणार हे सांगतांना काळे म्हणतात,

                

             “देव्हाऱ्यातला देव देण कठीण असते भाऊ काळीज तोडून देण इतक सोपं नसते भाऊ “

          अशा प्रकारे गंभीर निवेदनातून त्यांनी बाप आणि मुलींच्या नात्यावर मार्मिक भाष्य केले आणि रसिकांना विचारप्रवण बनविले.

          आपण समानतेच्या कितीही गप्पा मारत असलो तरी खऱ्या  अर्थाने स्त्रीला आपण समानतेने अजूनही वागवू शकलो नाहीत. याविषयी खंत व्यक्त करतांना कवयित्री  प्रा. सूनिता अवचार सहजच काही प्रश्न  उभे करून गेल्या. त्या म्हणतात,

“भाऊ एवढे आणि एवढेच सांग बाईपणाच्या मर्यादा केव्हा

   डिलिट होतील आणि माणूस म्हणून केव्हा वाढेल व्हॅलिडीटी

या ब्लाइंड समाजव्यवस्थेत बाई होऊ शकत नाही कुटुंबाच्या वंशाचा दिवा  पण समाज जोडणारा दुवा,  होतेच ना”

          या परंपरेच्या वाटेने जाणारा समाज नेहमीच म्हणतो की मुलगी वंशाचा दिवा होऊ शकत नाही तरी कवयित्री प्रश्न  उपस्थित करते की ती तुमच्या दृष्टीकोनातून मुलगी  वंशाचा दिवा कदाचित होत नसेल पण समाज जोडणारा, कुटुंब जोडणारा दुवा तर नक्कीच होते ना. यामुळेच कदाचित मुलीला दुहिता म्हणजे दोन कुटुंबाचे हित पाहणारी म्हणत असावेत.

          सूत्रसंचालक चाफेश्वर गांगवे यांनी कधी गंभीर तर कधी विनोदी शैलीत निवेदन करतांना आपल्या रचनाही सादर केल्या. महापुरुषांच्या विचाराचे पाईक होण्याऐवजी आपण महापुरुषांना  कसं आपल्या सोयीप्रमाणे वापरतो हे सांगतांना गांगवे म्हणतात,

“शिवरायांची तलवार फक्त

चवीसाठीच काढल्या जाते

भीमरायांचे संविधान सुद्धा

चतकोर चतकोर वाढल्या जाते”

अशाप्रकारे परखडपणे आपले मत मांडतांनाच ते समाजाकडून काही अपेक्षा व्यक्त करतांना म्हणतात,

भारतीय आहोत आपण

एकोप्याने जगता यावं

माणूस म्हणून माणसाकडे

माणुसकीने बघता यावं

  

        खरचं केशवसूतांनी म्हटल्याप्रमाणे समाजातील चांगल्या गोष्टी टिकविण्याची, मानवता जपण्याची जबाबदारी तर शेवटी साहित्यीकांचीच आहे. या प्रसंगी अशोक गुडदे या स्वयंसेवकानेही आपली रचना सादर केली त्याने सादर केलेल्या रचनेलाही रसिकांची दाद मिळाली. या कविसम्मेलनाला विद्यार्थ्यांनी भरभरून दाद दिली. कार्यक्रमाच्या यशस्वीतेसाठी रासेयो सहकार्यक्रमाधिकारी डॉ.व्ही.बी.चांदजकर व महिला कार्यक्रमाधिकारी डॉ.पी.एस.पाथरकरयांच्या मार्गदर्शनात  रासेयो विद्यार्थिनी प्रतिनिधी कुमारी श्रद्धा अडाने  विद्यार्थी प्रतिनिधी दिनेश सरकटे आदी स्वयंसेवकांनी परिश्रम घेतले.